‘Waar ga je naar toe?’ vroeg hij.
‘Ik weet het niet’.
‘Waarom heb je dan zo’n haast?’
‘Ik wil er wel snel komen’.
Van iedereen wordt tegenwoordig verwacht dat hij of zij zich ontwikkelt, zich opwerkt, carrière maakt, beroemd of rijk wordt, of op de een of ander manier iets aan zijn leven verandert. Onrust is de motor van veel handelingen. ‘Stil staan is achteruitgaan’, hoor je weleens. Zelf heb ik er altijd van gehouden om bij dingen stil te staan. Als je er te snel aan voorbij gaat, dan zie je ze niet. Mijn weg is de weg van het ontwikkelen van gewaarzijn. Eigenlijk hoef ik nergens heen. Ik wil alleen maar thuiskomen.
Voortgestuwd door het leven en de behoeften van alledag zijn we altijd maar bezig met iets te doen, of van daar naar hier en weer terug te gaan. Soms vergeten we dan waarom we het ook al weer allemaal deden. Er zijn van die momenten dat we ineens niet meer herkennen waar we mee bezig zijn. We herkennen onszelf dan bijna niet meer. Wat is er nog triester dan een vreemde voor jezelf zijn? Immers, als je al een vreemde voor jezelf bent, hoe kan je er dan zijn voor een ander? En als je er niet kan zijn voor een ander, voor wie ben je er dan? Zo raken we op drift, haastig op zoek nergens naartoe.
De Dalai Lama zegt:
Mensen zijn er om van te houden
En dingen zijn er om te gebruiken.
Maar tegenwoordig houden we van dingen
En gebruiken we mensen.
Daarom is de wereld in chaos.
Op een gegeven moment is het goed om ‘stop’ te zeggen. Gewoon ‘stop’! En om je af te vragen waar je eigenlijk mee bezig bent? Waarom doe je het allemaal? Wat is er eigenlijk echt belangrijk in je leven? En wat wil je nog doen in de korte tijd die je nog rest? Wie en wat maakt jou gelukkig en geef je daar wel voldoende aandacht aan? Dit soort vragen nodigen uit om prioriteiten te gaan stellen in je leven. Even niet blind doorhollen, maar met open ogen weten waar je naartoe op weg bent.
Het kan zijn dat je af en toe je richting een beetje moet bijsturen of zelfs het roer helemaal omgooien. Hoe kom je daarachter? Daarvoor moet je eerst even stil gaan staan.
Ga eens lekker zitten en haal eens diep adem. Hoe staat het ervoor daarbinnen in die geest van je, in dat hart van je, en in dat lijf van je? Laat het eens even allemaal zijn. Laat het eens van nature allemaal stilvallen. Er hoeft even niets. Sta jezelf toe een moment er helemaal te zijn. Helemaal aanwezig te zijn, hier en nu.
Voel de ruimte om je heen, de ruimte in je lijf, in je hart en in je geest. Kun je nog horen, kijken, ruiken, proeven en voelen? Kun je nog vol het leven tot je nemen? Dat is het begin en misschien ook wel het einde en de weg ernaartoe. Je hoeft er niet naar toe te hollen, je kunt er gewoon bij stilstaan. Aanwezig zijn, hier en nu.