Er is geen mens ter wereld
die niet op zeker moment
’s nachts naar boven heeft gekeken,
een heldere sterrenhemel gezien heeft
en dacht:
‘Oh, wow!’

En zich toen verwonderde.

Ik wed dat er niemand geleefd heeft in alle tijden en alle culturen,
of ze nu rijk waren of arm, geletterd of niet,
of ze nu in de woestijn leefden of het regenwoud,
die niet in ontzag naar boven heeft gekeken
en dacht:
‘Oh, wow!’

En zich toen verwonderde.

Er is dat moment van je eenvoudigweg verwonderen
zonder dat je begint te speculeren,
enkel die vonk van gewaar zijn
voordat er woorden in het spel komen.

Een verwondering met een licht vraagteken –
maar die toch bevrediging kan vinden in het mysterie van niet-weten,
net voordat de behoefte opkomt
van willen of moeten weten.

Verwondering zonder te grijpen,
verbazing
in en uit zichzelf genoeg.

Er staan zoveel sterren aan de hemel….

En ze zijn
gewoon
schitterend!